We gaan de donkere tijd van het jaar weer in. Vanaf de herfst-equinox worden de dagen korter en het wordt voelbaar kouder; de natuur maakt zich klaar voor de winter. In de donkerste tijd van het jaar, tussen het Feest van het Ongeziene op 31 oktober en Midwinter op 21 december is bij uitstek geschikt voor zelfreflectie: in het donker ontmoet je jezelf.

Voor de Kelten en Germanen was het laatste oogstfeest, op 31 oktober, de overgang tussen 2 (groei)jaren. Vanaf 1 november is de natuur in ruste en gebeurt er – ogenschijnlijk – niets. Dieren zoeken hun hol op, zaden diep in de grond. Bomen trekken hun sappen terug en planten sterven af tot op de donkere aarde.

Rust

Geheel tegen de (en onze) natuur in, is dit voor ons vaak juist een drukke tijd. Het school/cursusjaar is weer begonnen, activiteiten zijn in volle gang. Toch is dit eigenlijk een perfecte tijd om even stil te staan, te reflecteren. Wat mag afsterven, wat is voorbij? Welke zaden zijn ontstaan en neem ik mee de winter in? Voordat we weer plannen maken voor het komende (groei)jaar is het goed om terug te kijken naar wat we hebben volbracht.

Iedere cyclus heeft een moment van duisternis en stilte.

Donker

In iedere cyclus zit een donker moment, een moment van stilte. Zaden móéten de zwarte aarde in, om te kunnen ontluiken in de lente. Nieuw leven kan alleen ontstaan na een periode van verborgen zijn, in ei of baarmoeder. Voordat er iets nieuws ontstaat, is er altijd een moment van duister en chaos.

Het lijkt wel, alsof we tegenwoordig niet meer het donker in willen. We denken dat we van succes naar succes en van geluksmoment naar geluksmoment kunnen, van piek naar piek. Van het ene nieuwe naar het andere. Maar de ene top is een kopie van de andere; echte vernieuwing en ontwikkeling begint vanuit het donker. In het duister vind het mysterie plaats van het ontstaan van iets nieuws. Onzichtbaar vaak, onmeetbaar en soms heel onopvallend.

Zelfreflectie

De donkere periode van de cyclus van het jaar is een uitgelezen moment om naar binnen te gaan. Letterlijk in huis, met kaarsjes aan en de verwarming gloeiend. Lange avonden met een dekentje en een kop thee op de bank. Buiten is het donker, je blik wordt getrokken door de dingen heel dichtbij.

Het is ook een mooie tijd om je blik nog meer naar binnen te keren, naar de wereld in jezelf. Wat je daar door zelfreflectie ontdekt, kan je niet alleen de winter door helpen, maar kunnen ook mooie zaden zijn die in de lente ontkiemen tot plannen of keuzes.

Voor mij is deze periode altijd en periode van terugblik en zelfonderzoek. Ook dit jaar ga ik de eerste week van november met een groep vrouwen een week weg, om elkaar te voeden en te bevragen. Om elkaar te laten zien welk moois er in het donker verborgen ligt. En, ik geef dit jaar voor het eerst een cursus in Zelfreflectie. In 7 weken in de donkerste periode van het jaar, geef ik je handvatten en manieren voor zelfreflectie. Ga je mee, het donker in?