Ik zit aan de keukentafel en luister hoe één van de vrouwen met wie ik een week weg ben, uitspreekt dat ze zich toch weer heeft geschikt en te weinig ruimte heeft genomen voor haar activiteit. Ze zegt dan ook dat het wel heel veel over de winkel gaat en ik voel irritatie opkomen. Hoe kan ze dat nou zeggen? We hebben het over heel veel verschillende dingen! Ik heb ook de neiging om mijn vriendinneetje te verdedigen, maar ik houd m’n mond. Ik zie en hoor ook dat de vrouw die zich uitspreekt het heel erg bij zichzelf houdt – er wordt iets in mij geraakt.

Als we naar bed gaan heb ik het er nog even kort over met degene met wie ik op de kamer slaap, maar ik ga toch wat geïrriteerd slapen. Wanneer ik wakker wordt besluit ik eerst naar het strand te gaan om te wandelen en de irritatie gaat met me mee. Ik loop er aan de waterlijn wat over te mijmeren en moet denken aan mijn (human design) chart. Ondertussen zie ik een bijna zwarte oesterschelp en ik steek deze in mijn zak. Poort 6 en 11 zijn belangrijke poorten in mijn chart (deel van mijn incarnation cross, mijn levensdoel) en gaan allebei over conflicten en wrijving. Ik leer door wrijving. Lekker dan. Mijn hele leven heb ik al de neiging om conflicten uit de weg te gaan omdat het me zo oncomfortabel maakt. Maar blijkbaar moet ik er wel iets mee.

Dan vind ik in korte tijd nóg een heel donkere schelp en een stukje donkergrijs leisteen. Ik sta stil en realiseer me dat ik maandag ook al een donkergrijze, prachtige schelp had gevonden. Donkere schatten.

Wat nou als ik er ‘verkeerd’ naar kijk? Wat nou als al die momenten van wrijving, van ongemak, donkere schatten zijn? Ik moet denken aan het boek ‘Samenlevingen in Balans’, waarin Marja de Vries vertelt over hoe een samenleving in balans eruit ziet en welke verschillen er zijn met een samenleving uit balans – de samenleving waar wij nu in leven. Gisteren nog vertelde ik daarover aan een andere vrouw in de groep, dat we zo gewend zijn aan het rangschikken, ordenen, aan hiërarchie en denken in tegenstellingen. Beter – slechter, hoger – lager, meer – minder, positief – negatief. Om naar die samenleving in balans te gaan, moet onze mindset veranderen, moeten we een andere staat van bewustzijn ontwikkelen (meer hierover in een ander blog).

In een samenleving in balans denken mensen vanuit eenheid, vanuit samenwerking. Er worden keuzes gemaakt die voor de hele gemeenschap en de natuur goed zijn. Wordt er inclusief gedacht. En in een samenleving in balans worden conflicten en momenten van wrijving gezien als een kans om te leren, om te ontwikkelen. Er wordt altijd weer gezocht naar de verbinding, naar een manier om de groep te versterken.

Ik realiseer me dat mijn reactie er eentje is vanuit de samenleving uit balans, vanuit de huidige staat van bewustzijn. En ik maak een andere keuze. Ik wandel terug naar huis huis met mijn donkere schatten en spreek de vrouw aan die zich gisteravond uitsprak. Ik vraag hoe het nu gaat en wat er gisteren precies gebeurde. En dan vraag ik wat ik kan doen of laten om haar te helpen. Ze geeft me waardevolle feedback over mijn aandeel in de groep, waar ik iets mee kan.

Op deze manier kan ik wat met die donkere schatten, met die momenten van wrijving en misschien zelfs wel met conflicten. Als instrument om te leren, om te groeien. Groeien als persoon, in verbinding met het grotere geheel.