Vandaag in de sauna was ik me weer bewust van de schoonheid van verscheidenheid. Al die verschillende mensen met hun totaal verschillende lijven, geen twee zijn er hetzelfde. En op hun eigen manier zijn al die lijven mooi.

Wanneer we zo dicht op elkaar zitten (bevrijdingsdag, kortingsactie, je hebt het plaatje wel) kan het niet anders dan dat ik flarden van gesprekken opvang. Persoonlijke, geïrriteerde of heel oppervlakkige gesprekken. Uitspraken die heel veel zeggen over hoe de spreker naar de wereld kijkt, over zijn of haar overtuigingen. En soms worden mensen met een mooi lijf of hoofd dan ineens een stukje minder mooi, en mensen met wat minder mooie trekken worden bijzonder. Want wat is ‘mooi’ zijn? Behalve dat het heel persoonlijk is – en ‘in the eye of the beholder’, maakt het innerlijk uiteindelijk uit of mensen mooi zijn. Voor mij is een mooi mens iemand die oprecht, liefdevol en zichzelf is. En laat ik nou vandaag hebben doorgebracht met 3 van zulke mensen! Daar word ik bijzonder blij van.