Behalve van voorpret word ik ook heel blij van napret. En dan heb ik het niet over de was wegwerken en alle toiletspullen weer op z’n plek zien te krijgen, of de koffers weer versjouwen naar de berging. Van het netjes wegzetten van cadeautjes en hebbedingetjes word ik ook wel blij, maar het leukste vind ik toch het maken van een fotoboek. Gode zij dank niet meer met schaar en lijm, maar lekker digitaal. In- of uitzoomen, een mooie foto op de voorkant van het boek of als achtergrond op een pagina – het is allemaal zo makkelijk geworden.

Het begin natuurlijk met het maken van een selectie. Want tja, niet alle foto’s zijn goed genoeg of niet geschikt voor in het boek. Laten we wel zijn, sommige foto’s zijn niet eens geschikt voor Facebook, dus wat zouden ze in het boek moeten?. Alle selfies van Lief zitten er natuurlijk wel in (want ze staat er altijd zo prachtig op), de foto’s waar ik op sta worden bijzonder kritisch bekeken (dat is waarom ik de camera meestal zelf hanteer). En met het uitzoeken en schuiven, verplaatsen in inzoomen geniet ik altijd nog zo heerlijk na. Voel ik de hitte op de ene plek en weet ik weer hoe nat mijn voeten waren van de sneeuw op een andere. En als vanzelf komen ook de plekken weer terug waar ik geen foto’s van gemaakt heb – en dat zijn er behoorlijk wat. Die plekken zijn ook vastgelegd, maar dan in mijn geheugen. Bijna net zo fijn als de napret van een boek…