Iedereen heeft een groep mensen nodig waar je helemaal jezelf kunt zijn. Waar alles bespreekbaar is, waar iedereen elkaar kent en accepteert. Een groep waar je kunt huilen, grootste plannen kunt delen (en op kritische vragen kunt rekenen) en je dilemma’s kunt uitspreken. Of waar je gewoon alleen maar kunt luisteren. Het maakt niet uit of dit familie is of dat het vrienden zijn, of ze oud zijn of jong. Het maakt denk ik wel uit, wat je allemaal met elkaar hebt meegemaakt.

De Sangha waartoe ik behoor is zo’n groep. Ze is niet groot, we zijn maar met zijn vieren. En misschien juist wel daardoor voelt het zo fijn om bij elkaar te zijn. Niets is gek, alles kan en niets hoeft. We kennen elkaar van de opleiding NLP en dat heeft ons heel dicht bij elkaar gebracht. We hebben elkaars grootste angst en worsteling gezien. We hebben grote vreugde en verdriet meegemaakt met elkaar. En hoewel we de deur niet bij elkaar plat lopen, weten we dat we op elkaar kunnen rekenen. En daar word ik heel blij van.