Dit weekend kwamen er wat dinosaurussen voorbij. Je kent ze wel: exen, pijnlijke gebeurtenissen, een traumaatje of een niet-zo-fijne-ervaring. Dingen die je al bijna vergeten bent, maar die als een olifant in een porcelijnkast voorbij komen stampen als je even niet oplet. Dinosaurussen kunnen veel losmaken. Oude pijn naar boven halen of iets op scherp zetten.

Eén dinosaurus deed een poging om een (vriendschaps)relatie nieuw leven in te blazen en bij Lief kwamen er zelfs een aantal dinosaurus-exen eenzelfde poging wagen maar tja, het is tenslotte Jurassic Park niet. Gelukkig was er ook een dinosaurusvriendje: deze kwam het overlijden van mijn vader herinneren. Berichten op Facebook en een prachtig nummer van Marco (Breng met naar het water) haalden de herinnering bij me naar boven. Hoe mooi was het om dat te kunnen delen met een vriendin, waarin we zoveel herkenden bij elkaar. Haar vader overleed op 5 november, die van mij op de 6e. Een dinosaurus kan een vriendje zijn, als ‘ie wat komt brengen.