Elk mensenleven heeft ‘lifechanging events’. Momenten waarop er iets gebeurt dat je leven verandert – en niet persé direct in positieve zin. Deze momenten zijn voor iedereen anders, en zeker de impact ervan wordt door jou anders ervaren dan voor mij. Zo kan het overlijden van een huisdier op het ene kind grote indruk maken, terwijl het andere kind dit al snel weer vergeten is. Maar als we terugkijken op ons leven zijn er knopen in ons levenskoord die ons leven veranderden. In dat opzicht vind ik mijzelf een gezegend mens. Er zitten in mijn jeugd geen grote knopen, ik heb de gelegenheid gekregen om onbezorgd mijn jeugd te beleven. Pas na mijn 25e kwamen de eerste knopen in zicht. 

Vanmiddag ging ik lunchen met twee van mijn vriendinnen, die allebei een flinke knoop hebben ervaren. Beiden hebben ze al in hun jeugd veel meegemaakt. Als ik hun verhalen hoor en ze mij vertellen over hoe ze omgaan met hun knopen, ben ik hiervan onder de indruk. Ze willen hieruit komen, verwerken en zich ontwikkelen. Ze blijven positief (op de herkenbare momentjes van frustratie en zielig zijn na) en weten dat het beter wordt.

Ik heb bewondering voor hun veerkracht. Wat het leven hen ook toewerpt, ze veren mee – en terug. En hoewel ik weet dat ik dat ook wel in me heb, ben ik blij en dankbaar dat ik minder knopen te verwerken heb gehad. Ik ben een gezegend mens.