Vandaag toch maar naar een dokter geweest voor mn oog. Aangezien hier geen huisartsen zijn zoals wij die kennen, kwamen we bij de eerste hulp afdeling van een ziekenhuis terecht. Ik werd redelijk snel geholpen, door een arts die naar m’n oog keek, wat vragen stelde en voor de vorm zijn stethoscoop even op mn borst legde (aangezien hij een vraag stelde en ik antwoord gaf kan hij onmogelijk veel gehoord hebben). Daarna kwam ik bij een vrouw die mijn bloeddruk opnam (geen idee waarom) en een recept uitschreef. Vervolgens met mijn ‘discharge papers’ naar een dame die het financiële gedeelte afhandelde. ‘Voor een behandeling als deze rekenen we normaal gesproken 2900 dollar.’

Sorry?!?

‘Maar, u krijgt korting, dus het is nu 870 dollar.’ Verdwaasd sta ik met het recept weer buiten nadat ik met mijn creditcard betaald heb. Op naar de apotheek.
Dat blijkt ook nog niet zo eenvoudig te zijn, niet alle apotheken hebben het spul op voorraad. Uiteindelijk vinden we een apotheek die het heeft. ‘Dat is dan 193,18 dollar.

Pardon?!?

Ruim 1000 dollar voor zoiets simpels als een oogontsteking. Ik ben blij dat er geen foto’s gemaakt hoefden te worden… Het maakt voor mij wel pijnlijk duidelijk hoe slecht een commerciële omgang met zorg werkt. Als dit de kosten zijn en je bent niet (goed) verzekerd, dan ga je dus niet naar de dokter.
Wat ben ik blij met ons Nederlandse systeem, al vind ik het griezelig veel op het Amerikaanse systeem gaan lijken. Thuis deze gepeperde rekeningen maar eens declareren. En ach, dan haal ik in ieder geval m’n eigen risico dit jaar…