Vaak is het heel duidelijk wanneer iemand ‘afwezig’ is. Niet zozeer fysiek op een andere plek, maar in ieder geval niet helemaal op dezelfde plek als zijn of haar lijf. Met je hoofd ergens anders zijn, aan iets anders denken dan waar je (mee bezig) bent, je druk maken over andere dingen dan in het nu; meestal zie je het aan iemand. Voelen doe je het ook; je hebt het vaak direct door wanneer iemand aan de andere kant van de telefoonlijn met iets anders bezig is dan het telefoongesprek met jou. De aandacht is niet bij jou of de situatie ter plekke.

Aandacht. Dat is waar het om draait. Wanneer iemand echt aanwezig is, is diegene met de volle aandacht en energie op die plek, in die situatie, in dat moment. En dat kan echt alles schelen. De huisarts die me aankijkt terwijl ik vertel over mijn klachten, de dame achter de kassa die naar me glimlacht wanneer ze met me afrekent, een collega die naar mijn antwoord luistert wanneer hij vraagt hoe mijn vakantie was. Ik voel dat er even verbinding wordt gemaakt, dat de ander er echt IS. Wanneer ik zo’n moment mee mag maken met een ander, tovert dat een glimlach op mijn gezicht. De ander en ik doen ertoe op die plek, in die situatie, in dat moment. Die aanwezigheid, daar word ik blij van.