Toen ik in de zesde klas zat, deden we geen musical. We hadden het kamp (waar we op de fiets naartoe gingen) en in de laatste week mochten we allemaal trakteren. De hoofdmeester hield een toespraakje en dat was dat. Tegenwoordig is het afscheid van groep 8 een hele happening. Al weken – zo niet maanden – zijn de kids druk met het instuderen van liedjes en teksten, worden outfits bij elkaar gezocht en decorstukken gemaakt. Waarvan het meeste door fanatieke ouders natuurlijk. Op het toneel staan zo’n 25 stuiterballen hun longen uit hun lijf te schreeuwen – eh zingen bij het finalelied en vol bravoure lopen ze na de buiging het toneel af. Maar als dan even later het besef komt dat dit echt het afscheid is, de laatste keer op hun eigen basisschool, dan komen toch ook de traantjes. Want musical of niet, afscheid nemen doet je wat. En dat is mooi om te zien.