Ik zit in de cirkel met alleen vrouwen en ik kijk om me heen. 9 prachtige vrouwen van allerlei leeftijden, uit verschillende landen, met verschillende achtergronden. We hebben allemaal ons eigen proces rondom werk, liefde en persoonlijke ontwikkeling en hebben stuk voor stuk besloten om deze week hier te zijn. Ik ook, al had ik me niet voorbereid op een alleen-vrouwen-cirkel. Maar, zoals dat gaat in ‘open space’ laat ik het gebeuren. 

In het delen komt veel pijn naar boven. Er is herkenning en erkenning, vergeving en begrip voor elkaar. En er is woede en weerstand tegen hen die zoveel pijn en verdriet veroorzaken. Iedere traan die gelaten wordt door één van de vrouwen, wordt gedragen door de anderen. 

Wat er gedeeld wordt is van ons – en toch ook weer niet. Het is van alle vrouwen uit alle tijden, wat de pijn op sommige momenten bijna ondraaglijk maakt. Bijna. Want Moeder Gaia die onze tranen, verdriet en pijn opneemt, draagt ons zoals we elkaar dragen. En wanneer we onze harten open stellen en ons verbinden met het mystieke hart binnen in Pacha Mama ervaar ik zoveel liefde dat dit alle tranen weg wast. Een nieuwe vorm van liefde, die zo stralend is dat we allemaal licht geven. We vormen een kring en staan schouder aan schouder, en ik geniet van de warmte en geborgenheid. Dan is het tijd om ons om te draaien, de wereld tegemoet. Ik voel me sterk en krachtig, met deze vrouwen aan mijn zijde. 

Ik kijk en ervaar met grote verwondering. Ik, die moeite had (en soms jeuk kreeg) van groepen met alleen maar vrouwen, voel zo’n sterke verbondenheid met deze en álle vrouwen dat het voelt alsof we zusters zijn. 
Wat ben ik dankbaar dat ik dit heb mogen ervaren. Dankbaar en trots, dat ik hier deel van uitmaak.

In liefde, zusters: Tineke, Piue, Isabella, Anne, Henriette, Helma, Martine en Rolande ♥