Ruimte om te zijn

Ontdek wie je bent als ondernemer, wat jouw missie is en hoe je dat zichtbaar maakt in de wereld.

Vol verwachting…

Door: Jolanda Sieders
Datum: 04 dec 2022

Het is bijna Sinterklaas. Het is donker buiten, en koud. De bomen zijn bijna allemaal kaal, het waait en achter de ramen van de huizen in de straat verschijnen steeds meer lichtjes. Hoe eerder het donker wordt buiten, hoe meer ik uitkijk naar het nieuwe jaar. Niet alleen omdat de dagen dan weer langer worden en het licht terugkeert, maar ook omdat ik zo benieuwd ben wat het nieuwe jaar zal brengen.

beweging

Het is de beweging die ik in het najaar maak: naar binnen, onder de dekens, mijn holletje in – en dan in december merk ik dat ik weer wat ideeën krijg. Ik kan voelen dat er zaadjes van plannen om aandacht vragen. Sommigen zijn heel klein en niet meer dan een glimpje, een pluizig flintertje van een idee. Anderen barsten al bijna uit hun voegen, maar ook die laat ik nog rusten. Het is nog niet zover.

De weken voor Midwinter voelen als de weken van verwachting. Ik wéét dat er iets nieuws gaat komen, kan het voelen in mijn buik, een voorwaartse beweging van mijn lijf. Of misschien merk ik het dit jaar extra op, omdat het vorig jaar zo ontzettend donker was. Wat het ook is, ik voel mee met de glinsterende ogen van de kinderen op pakjesavond. Wat zit er in de zak voor mij?

geduld

De kunst is natuurlijk om niet alvast in die zak te duiken of stiekem op zoek te gaan naar waar de cadeautjes verstopt zijn. Hetzelfde geldt voor de plannen voor komend jaar. Hoe graag ik ook in actie wil komen, verwachten betekent ook vertrouwen op de goddelijke timing. Het is ook een oefening in geduld, we kunnen tenslotte de bomen ook niet dwingen om al nieuwe blaadjes aan te maken. Alles op z’n tijd.

Dus terwijl ik de lichtjes ophang en geniet van de gezelligheid van de winter, ben ik me bewust van de stilte in het donker. Voel ik de verwachting – en ga ik af en toe op m’n handen zitten. Want de zaadjes roeren zich, willen groeien, gezien en geleefd. Langzaam vormt zich de intentie van het Droombord voor komend jaar, dat waar ik in 2023 (meer) aandacht aan wil schenken.

Ik haal diep adem. Nog even wachten, nog eventjes geduld. Vol verwachting…

0 reacties

Een reactie versturen

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Andere blogs over dit thema

Donkere schatten

Donkere schatten

Ik zit aan de keukentafel en luister hoe één van de vrouwen met wie ik een week weg ben, uitspreekt dat ze zich toch weer heeft geschikt en te weinig ruimte heeft genomen voor haar activiteit. Ze zegt dan ook dat het wel heel veel over de winkel gaat en ik voel...

Lees meer
Feest van het Ongeziene

Feest van het Ongeziene

Dit moment in het jaar voelt voor mij altijd als een drempel. Achter me is het licht, voor me is het donker. Achter me is het leven, voor me de dood. En op die drempel zijn de sluiers dun. Het is een krachtige tijd om contact te maken met je voorouders en hen om raad...

Lees meer
Waarom zelfreflectie

Waarom zelfreflectie

Mijn kijk op zelfreflectie is radicaal veranderd. Of eigenlijk is het niet veranderd, maar heeft het andere woorden gekregen. En met die woorden een diepere betekenis en een steviger basis. Want zelfreflectie is niet 'alleen maar' een tool om betere keuzes te maken,...

Lees meer