Ik zit in de trein zie zo af en toe een poster over de 4 mei-herdenking. Ook op Facebook en tv worden we er steeds aan herinnerd: herdenk de slachtoffers en wat zij voor ons hebben bereikt. Maar wat herdenken we dan? Wat zij hebben opgeofferd of hoe zij hebben geleden? Hoe erg het was? En bedenken we dan dat we dat toch absoluut niet meer willen? 

Als ik niet oppas, ben ik dan vooral bezig met wat ik niet wil en wat er allemaal toch mis is in de wereld. En dat is niet hoe ik wil herinneren. Ik wil niet vasthouden aan hoe het was of hoe de mensen waren die gestorven zijn. Wat betekent het leven van die mensen nu voor mij? Wat kan ik nu anders doen? Wat is MIJN bijdrage aan vrede en de toekomst van onze wereld? Grijp ik in wanneer ik iets zie gebeuren waarvan ik vind dat het onrecht is, of echt niet kan?

De mensen die we herdenken waren helden omdat zij dat wél deden. We eren hen het meest wanneer wij hun voorbeeld volgen. Wat is jouw bijdrage?