Ik zit te luisteren naar een lezing van Joop Lever tijdens de netwerkbijeenkomst van Bewust Eemland in Het Lokaal. Het gaat over synchroniciteit en de kracht van doelen stellen. Terwijl Joop enthousiast vertelt over hoe hij doelen stelt en deze keer op keer weer bereikt, door zéker te weten dat het gaat lukken en zich dit zo levendig mogelijk en met alle emoties voor te stellen, besef ik me dat ik geen doelen stel. Ja, wel praktische die-kan-ik-zeker-weten-zelf-halen-doelen zoals de ruimte verbouwen en die 10 meditatiekussens maken voor 1 september. Maar grotere doelen, waar ik anderen voor nodig heb (bijvoorbeeld als deelnemer of klant) stel ik liever niet. Want stel je voor dat ik faal…. 

Ik realiseer me dat falen voor mij gelijk staat aan het ‘niet goed doen’ en ‘niet goed genoeg zijn’. Dat is niet wat ik wil; ik wil ook doelen stellen en het universum me laten helpen om die te realiseren. En dus besluit ik dat ik ‘falen’ een andere invulling wil geven. 

Bij de heerlijk verse boterhammen met humus en baba kauw ik daar op. Hoe zit dat met falen? Koppel ik altijd falen aan ‘niet goed genoeg zijn’? Nee, zeker niet. Wanneer ik iets nieuws maak en het lukt niet, dan weet ik dat ik het de volgende keer anders moet doen. Ik experimenteer en ga net zolang door totdat het lukt. Wat nou als ik daar op doordenk als het om ‘falen’ in andere contexten gaat? 

* Er is geen falen, alleen feedback.

Deze voelt alsof er toch nog een oordeel in zit.  Ik wil een definitie die me prikkelt, niet afrekent.

* Falen is een kans om te leren.

Dit is al beter, maar nog wel erg doelgericht. 

* Falen is een kans om te groeien.

Weer iets dichterbij; groeien laat ruimte.

* Falen is een manier om door mijn angst van onveiligheid heen te gaan.

Yep, die klopt. En toch wil ik geen energie meer stoppen in die angst. Als ik daar toch in terecht kom, wil ik me kunnen richten op iets anders, wil ik open blijven staan. En dan valt me in:

* Falen is een vorm van kwetsbaarheid, een manier om open te staan voor nieuwe, verrassende dingen. 

Deze voelt goed. Het maakt me nieuwsgierig, houdt me open en bewust dat ik mijn kwetsbaarheid mag laten zien. Hier kan ik wat mee! Natuurlijk heeft het nog even tijd nodig voordat ik die andere definitie ‘overschreven’ heb, dus ik zet hem op een digitale post-it op mijn bureaublad. 

En dan is het tijd voor doelen. Deze waren er ergens al wel, maar nu ga ik ze formuleren, hardop uitspreken en voeden met alles wat ik voel wanneer ik aan deze resultaten denk. (Stiekem retespannend, want als ik het hardop zeg (of schrijf) is het dáár….)

• Het jaartraject EigenWijsheid start in september met 15 deelnemers.
• De training EigenWijsheid voor kinderen start met 10 deelnemers. 
• De ruimte is vanaf augustus 6 dagdelen per maand verhuurd en er is een groep die wekelijks gebruik maakt van de ruimte. 

Dus. Kom maar door!!! 😉