Mijn kijk op zelfreflectie is radicaal veranderd. Of eigenlijk is het niet veranderd, maar heeft het andere woorden gekregen. En met die woorden een diepere betekenis en een steviger basis. Want zelfreflectie is niet ‘alleen maar’ een tool om betere keuzes te maken, zodat je leven leuker wordt. Zelfreflectie is het doel van ons menselijke leven.

goddelijke timing

Soms zet je één stap en ontrolt zich een weg. In mijn geval was dit het plan dat ik had (en nog steeds heb overigens, ben alleen even een tikje afgeleid) om een boek te schrijven over het maken van Droomborden. Dat is er namelijk niet (in het Nederlands) en het lijkt me een mooi om iedereen die dat wil de kennis en achtergrond mee te geven van deze mooie werkvorm. Ik ging dus op zoek naar wat meer achtergrond en kwam weer uit bij ‘De Hele Olifant in Beeld‘ van Marja de Vries. Een prachtig boek dat ik heb gelezen toen ik de NLP opleiding deed. Dit boek was het antwoord op een vraag waar ik al héél lang mee bezig was: wat is de kern van alle religieuze stromingen, of wat is het dat die allemaal overstijgt? Omdat Marja het zo goed onder woorden kan brengen, zocht ik in het boek naar stukjes die ik kon gebruiken voor mijn boek over Droomborden.

Mijn eigen exemplaar van De Hele Olifant ben ik kwijt. Waarschijnlijk uitgeleend, niet opgeschreven aan wie, je kent het wel. Ik ging dus op zoek naar een tweedehands exemplaar en toen stuitte ik op het tweede boek van Marja: ‘Samenlevingen in Balans’. Ik wist niet eens dat Marja nog een boek had geschreven…? En maar 2 jaar nadat De Hele Olifant uit kwam. Omdat ik inmiddels De Hele Olifant ook op mijn e-reader had, keek ik of dit boek daar ook beschikbaar was. Geïntrigeerd begon ik te lezen. En ik was gelijk verkocht.

In dít boek vertelt Marja dat de samenleving die wij gecreëerd hebben, een samenleving uit balans is. Ze legt precies de vinger op de pijnlijke plekken, op die dingen waarvan ik al een poos voel dat ze écht niet meer kloppen. Ze schetst vervolgens een beeld van hoe het is als samenlevingen in balans zijn en gebruikt daarvoor veel bronnen van ‘wisdom-keepers’; de hoeders van de oorspronkelijke kennis van – vaak inheemse – volken.

Hoe kan het dat ik dit boek nog niet eerder gezien heb? Hoe kan het dat dit boek, met bijna een handleiding voor het opzetten van een nieuwe manier van samenleven, nu op mijn pad komt? Nu er zoveel verandert in de wereld om mij heen én in mijn eigen leven? Voor mij voelt dit als goddelijke timing; dit is het moment waarop ik ontvankelijk ben voor deze informatie. Een aantal jaar geleden had ik hier niet zoveel mee gekund. Dank u, dank u, dank u.

informatie om te delen

Een samenleving in balans is een samenleving die in balans is met de natuur, de universele wetten en onze essentie. Alle universele wetten worden daarin gerespecteerd en daarmee wordt een dynamische balans gecreëerd waarin de natuur en wij als mens volledig tot ons recht komen. Er is gelijkwaardigheid tussen vrouwen en mannen, er wordt samengewerkt met de natuur en alle beslissingen die genomen worden nemen de belangen van alles en iedereen mee.

Ik weet niet hoe het met jou is, maar ik ken inmiddels aardig wat mensen die voelen en geloven dat we naar een andere manier van samenleven toe moeten. En die daar, op de één of andere manier, mee bezig zijn. Ze zetten een community op, zoeken naar nieuwe manieren om te ondernemen of stellen onze huidige economie aan de kaak. ‘Dit moeten zij ook weten!’ dacht ik gelijk toen ik dit boek las en ik heb direct een aantal tweedehands exemplaren gekocht en die als door-geef-boek weggegeven.

zelfreflectie

Een cultuur bestaat uit drie basisaspecten, namelijk de organisatiestructuur, het wereldbeeld en de staat van bewustzijn die binnen die samenleving beschouwd wordt als de normale staat van zijn. Hoe we naar de wereld kijken, naar onszelf en onze relatie met anderen en de wereld bepaalt namelijk hoe we onze samenleving inrichten. Zo binnen, zo buiten.

Bij een samenleving in balans wordt de staat van bewustzijn (die de natuurlijke staat van bewustzijn is) gekenmerkt door ‘coherentie van onze gevoelens, onze gedachten en ons handelen, zijn we krachtige en zelfbewuste persoonlijkheden vol levensvreugde. We ervaren onszelf als een integraal onderdeel van het grotere geheel. We ervaren ons leven zonder angst en voelen ons totaal betrokken bij het leven. We zijn gezond, kunnen helder nadenken en leren van nature. Omdat in deze staat het mannelijk en vrouwelijk aspect in balans zijn, zijn we ons ook bewust van onze eigen innerlijke autoriteit en innerlijke leiding, ons innerlijk Zelf. Dat wat in lijn is met de universele wetten kunnen we innerlijk waarnemen als dat wat ‘juist’ en ‘kloppend’ voelt.’

‘Geloof niet zomaar iets wat je hebt gehoord.
Geloof niet in tradities alleen omdat ze vele generaties zijn doorgegeven.
Geloof niet iets alleen op basis van het feit dat er veel over gepraat wordt.
Geloof niet iets omdat het zo staat opgeschreven in geschriften die afkomstig zijn van oude wijzen.
Geloof niet in vermoedens.
Geloof niet iets omdat een autoriteit, een docent of iemand die ouder is het zegt.

Geloof alleen iets nadat je het voor jezelf hebt uitgetest en op die manier hebt ontdekt, dat het zowel voor jou blijkt te werken alsook dat het ten goede komt aan alles en iedereen.
Accepteer het dan en leef er ook naar.’

(Uit: Dhammapada, Essentiële leringen van de Boeddha)

In onze natuurlijke staat van zijn staat leven gelijk aan leren. We blijven ons ontwikkelen en leren van problemen die we tegenkomen, zowel als samenleving als individu. ‘Op het pad van transformatie zijn we nooit klaar met leren. Hoe meer we leren, des te dieper wordt het inzicht in onze grenzeloze mogelijkheden en in de essentie van het Leven. Daarom is het doel van het volgen van het levenspad niet om het eind van het pad te bereiken, maar om er tijdens ons leven bewust voor te kiezen ons grenzeloze potentieel waarmee we geboren worden te ontwikkelen en zo steeds meer te worden wie we in essentie zijn. Door ons innerlijk Zelf en onze innerlijke kracht te belichamen en dat zoveel mogelijk te weerspiegelen in alles wat we doen, kunnen dienstbaar zijn aan het welzijn van alles en iedereen.’

En daarom dus zelfreflectie. Jezelf beter leren kennen brengt je dichter bij je essentie. Het brengt je dichter bij het besef dat je deel uitmaakt van een groter geheel en het grenzeloze potentieel dat je in je draagt. Zelfreflectie brengt je weer in contact met je innerlijke autoriteit en leiding, je innerlijk Zelf. Als we onze manier van samen-leven willen veranderen, dan is dat waar we moeten beginnen. We moeten weer leren hoe we in onszelf kunnen voelen wat waar is, en niet de autoriteit buiten onszelf te leggen. Dat vraagt oefening en zelfonderzoek, maar het is de enige manier om écht een andere manier van samen-leven op te bouwen.