Ik ben trots op mij.

Zo, dat is gezegd. Het is tenslotte complimentendag en dit is hoe het nu voor mij voelt; ik begin bij mezelf. Na een periode waarin ik op lichtelijk hardhandige wijze heb ontdekt dat ik heus niet altijd goed voor mijzelf (of mijn grenzen) zorg is dit hard nodig. Me-time. Tijd voor wat ik nodig heb en waar mijn hart ligt. Tijd om te helen, om mijzelf opnieuw te zien en te erkennen voor wat ik ben: een goed idee van het Universum. 

In de afgelopen tijd heb ik heel veel geleerd over mijzelf. Ik heb geleerd dat ik veilig ben bij mijzelf, dat ik een goede ouder kan zijn voor mijn innerlijk kind. Ik heb ook geleerd dat veiligheid samen gaat met een diep vertrouwen; niet alleen in mijzelf, maar (of misschien juist) ook in het leven. Ik heb geleerd dat ik een deurbeslag kan vervangen, in m’n eentje een verhuizing kan regelen (en overleven), dat ik vensterbanken kan vervangen en een thuis kan creëren. Ik kan heel goed alleen huilen op de bank – en me kwetsbaar opstellen bij vrienden als daar ruimte voor is. En bovenal: ik heb geleerd dat ik veerkracht heb. Dat ik diep kan gaan, en ook altijd weer boven kom. En dat vind ik wel een compliment waard.

En jij? Kun jij jezelf een welgemeend compliment geven vandaag? Ik weet zeker dat je het verdient!