Er is een natuurlijk ritme van creatie. Kijk maar naar de natuur, de seizoenen; alles komt op zijn eigen moment. Zaden kunnen niet ontkiemen als ze niet eerst een poos in het donker hebben gerust; een bloem kan niet bloeien als de steel niet eerst is gegroeid. En er kunnen geen zaden ontstaan als er niet eerst een vrucht was. Dit is de ‘uiterlijke’ cyclus van creatie, de cyclus van energie in de werkelijkheid om mij heen.

innerlijke cyclus van energie

Ik heb ontdekt dat er ook een ‘innerlijke’ cyclus is. Of nou ja, ik heb het niet persé ontdekt, het viel me in toen ik het schilderij ‘de Drakenvrouwe’ aan het schilderen was. Ik heb het vermoeden dat zij het me influisterde, de beelden in mijn hart legde toen ik even niet oplette.

Wat ik voelde was hoe belangrijk het is dat ik het idee, mijn visioen/droom/beeld/inzicht vanuit mijn 6e chakra (het zg derde oog) verbind met mijn wil en doe-energie van mijn 3e chakra (solar plexus). En hoe mijn 4e chakra (het hart) verbonden moet zijn met mijn 2e chakra (sacrale centrum).

De verbinding tussen mijn sacrale en hartcentrum zorgt voor de koppeling van wat ik voel en waar ik van houd, wat belangrijk voor me is. Als ik er niet warm van word, als het vuurtje niet aan gaat, krijgt het niet de energie om werkelijkheid te worden.
De verbinding tussen mijn derde oog, mijn visie en mijn solar plexus, mijn wilskracht, zorgt voor het richten van mijn focus.

en het keelcentrum?

Nu ik met Human Design bezig ben, kijk ik iets anders naar de chakra’s. Waar is het keelchakra? denk ik nu. Dat is toch het centrum van manifestatie, van expressie. Misschien is deze ‘automatisch’ verbonden juist omdat ik uiting geef aan mijn ideeën.

Hoe het ook zij, de Drakenvrouwe roept me op, daagt me uit, spoort me aan om me op deze centra te richten wanneer ik creëer. En hee, het is allemaal een experiment. Dus kom maar op!