Ruimte om te zijn

Ontdek wie je bent als ondernemer, wat jouw missie is en hoe je dat zichtbaar maakt in de wereld.

behoefte aan gemeenschap

Door: Jolanda Sieders
Datum: 08 mei 2025

Voor het eerst kwamen mijn vraag ‘wat wil ik in een relatie’ en het verlangen om ergens bij te horen bij elkaar. Ik had deze altijd als aparte wensen of vragen beschouwd, totdat ik iets las op sociale media wat me op dit spoor bracht.
We hebben ‘geleerd’ dat de kleinste sociale unit het gezin is. Binnen dat gezin heb je alles wat je nodig hebt; sociale verbinding, liefde, veiligheid etc. Maar wat nou als dat niet klopt? Wat als de kleinste sociale unit niet een gezin is, maar een gemeenschap, een dorp?

Een (romantische liefdes)relatie kan het verlangen om ergens bij te horen nooit helemaal vervullen. Het zijn namelijk 2 verschillende dingen. Ik kan van een (liefdes)partner niet verlangen dat diegene me het gevoel geeft ergens bij te horen. Alleen een groter verband, een gemeenschap kan dat.

mijn dorp

Ik geloof dat onze behoefte om te behoren tot een gemeenschap, een dorp, een familie of volk is ‘uitgekleed’ en geminimaliseerd tot de kleinst mogelijke eenheid: de (romantische liefdes)relatie. Maar het voldoet niet, het werkt niet. De eenzaamheid, het gevoel van verloren zijn en van gemis blijft. Misschien is dit wel één van de redenen waarom zoveel relaties stuk lopen. Omdat we diep van binnen behoefte hebben aan iets anders?

We zijn als mens gemaakt om in groepen samen te leven. Niet alleen om onze kinderen op te voeden, maar ook om samen aan iets te bouwen, ons te ontwikkelen en de wereld mooier te maken.

Mijn behoefte aan verbinding gaat ook verder dan het hebben van een relatie, besef ik me nu. Het gaat over behoren tot een gemeenschap, een groep mensen met wie ik een bepaalde kijk op het leven deel. Een dorp waar ik thuis ben, waar ik gekend ben en waar ik de mensen om mij heen ben. Waar ik mijn talenten kan inzetten voor het grotere geheel en ik helemaal mijzelf mag zijn. Hoe vind ik mijn dorp?

we hebben elkaar nodig

Met alles wat er nu gaande is in de wereld wordt weer pijnlijk zichtbaar hoe ver we af zijn van dat gevoel van gemeenschap. We voelen ons machteloos, zien onze ‘leiders’ hun macht misbruiken en denken dat we er niets tegenin kunnen brengen. We denken dat we vast zitten in een keurslijf en zijn afhankelijk gemaakt van banken, grote bedrijven en overheden.

Niets is minder waar. Als je weet waar te zoeken, kun je de zaailingen vinden van andere ideeën, van een andere manier van samen leven, samen wonen en samen werken. Als we weer weten te vertrouwen op elkaar, op de gemeenschap van buren, burgers en buitenlui, kunnen we niet alleen overleven, maar echt gaan léven.

tips

0 reacties

Een reactie versturen

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Andere blogs over dit thema

Twee bewegingen

Twee bewegingen

In mij kan ik twee bewegingen waarnemen. De ene is naar binnen gericht en gaat over het ontdekken van wie ik ben, de beweging is naar mijn kern, mijn essentie. De andere is naar buiten gericht en gaat over het uitdrukken van wat er in mij leeft, mijn ideeën en...

Lees meer
Chakra’s en creatie (of: de Drakenvrouwe)

Chakra’s en creatie (of: de Drakenvrouwe)

Er is een natuurlijk ritme van creatie. Kijk maar naar de natuur, de seizoenen; alles komt op zijn eigen moment. Zaden kunnen niet ontkiemen als ze niet eerst een poos in het donker hebben gerust; een bloem kan niet bloeien als de steel niet eerst is gegroeid. En er...

Lees meer
Feest van het Mysterie: tijd van plannen maken

Feest van het Mysterie: tijd van plannen maken

De lente kondigt zich voorzichtig aan door sneeuwklokjes, een enkele narcis en vogeltjes die steeds drukker worden. De winter is nog niet helemaal voorbij maar met het Feest van het Mysterie vieren we die allereerste tekenen van nieuw leven. Voor onze voorouders was...

Lees meer