Ruimte om te zijn

Ontdek wie je bent als ondernemer, wat jouw missie is en hoe je dat zichtbaar maakt in de wereld.

behoefte aan gemeenschap

Door: Jolanda Sieders
Datum: 08 mei 2025

Voor het eerst kwamen mijn vraag ‘wat wil ik in een relatie’ en het verlangen om ergens bij te horen bij elkaar. Ik had deze altijd als aparte wensen of vragen beschouwd, totdat ik iets las op sociale media wat me op dit spoor bracht.
We hebben ‘geleerd’ dat de kleinste sociale unit het gezin is. Binnen dat gezin heb je alles wat je nodig hebt; sociale verbinding, liefde, veiligheid etc. Maar wat nou als dat niet klopt? Wat als de kleinste sociale unit niet een gezin is, maar een gemeenschap, een dorp?

Een (romantische liefdes)relatie kan het verlangen om ergens bij te horen nooit helemaal vervullen. Het zijn namelijk 2 verschillende dingen. Ik kan van een (liefdes)partner niet verlangen dat diegene me het gevoel geeft ergens bij te horen. Alleen een groter verband, een gemeenschap kan dat.

mijn dorp

Ik geloof dat onze behoefte om te behoren tot een gemeenschap, een dorp, een familie of volk is ‘uitgekleed’ en geminimaliseerd tot de kleinst mogelijke eenheid: de (romantische liefdes)relatie. Maar het voldoet niet, het werkt niet. De eenzaamheid, het gevoel van verloren zijn en van gemis blijft. Misschien is dit wel één van de redenen waarom zoveel relaties stuk lopen. Omdat we diep van binnen behoefte hebben aan iets anders?

We zijn als mens gemaakt om in groepen samen te leven. Niet alleen om onze kinderen op te voeden, maar ook om samen aan iets te bouwen, ons te ontwikkelen en de wereld mooier te maken.

Mijn behoefte aan verbinding gaat ook verder dan het hebben van een relatie, besef ik me nu. Het gaat over behoren tot een gemeenschap, een groep mensen met wie ik een bepaalde kijk op het leven deel. Een dorp waar ik thuis ben, waar ik gekend ben en waar ik de mensen om mij heen ben. Waar ik mijn talenten kan inzetten voor het grotere geheel en ik helemaal mijzelf mag zijn. Hoe vind ik mijn dorp?

we hebben elkaar nodig

Met alles wat er nu gaande is in de wereld wordt weer pijnlijk zichtbaar hoe ver we af zijn van dat gevoel van gemeenschap. We voelen ons machteloos, zien onze ‘leiders’ hun macht misbruiken en denken dat we er niets tegenin kunnen brengen. We denken dat we vast zitten in een keurslijf en zijn afhankelijk gemaakt van banken, grote bedrijven en overheden.

Niets is minder waar. Als je weet waar te zoeken, kun je de zaailingen vinden van andere ideeën, van een andere manier van samen leven, samen wonen en samen werken. Als we weer weten te vertrouwen op elkaar, op de gemeenschap van buren, burgers en buitenlui, kunnen we niet alleen overleven, maar echt gaan léven.

tips

0 reacties

Een reactie versturen

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Andere blogs over dit thema

Stil in mij

Stil in mij

Het is nog niet stil in mij. Sterker nog, mijn brein roept dat ik nu toch écht wel moet weten wat ik wil, wat ik doe, wie ik ben. Ik voel de drang om van alles te doen, uit te zoeken, te regelen om mijn behoefte om ergens bij te horen op te lossen. Het is een diepe...

Lees meer
alleen of samen?

alleen of samen?

Als ik single ben kijk ik altijd terug naar mijn relaties en wat ik daarvan geleerd heb. Niet alleen van het verbreken van de relatie, maar ook van de relatie zelf. Wat heeft het mij gebracht, kan ik al iets ontdekken van het waarom van die relatie? En ik peins en...

Lees meer
Lente-equinox: tijd van vruchtbaarheid

Lente-equinox: tijd van vruchtbaarheid

Herken je het kriebelende gevoel, de onrust over de troep in je tuin of op je balkon? Dat er NU nieuwe plantjes in die bak moeten - en eindelijk weer eens de bezem over het terras? Voor mij is dat hét gevoel van de lente. De geur van iets nieuws, de wind die zachter...

Lees meer