Als ik single ben kijk ik altijd terug naar mijn relaties en wat ik daarvan geleerd heb. Niet alleen van het verbreken van de relatie, maar ook van de relatie zelf. Wat heeft het mij gebracht, kan ik al iets ontdekken van het waarom van die relatie? En ik peins en mijmer over de liefde zelf, over wat ik dan zoek en waar ik behoefte aan heb.

Zeker wanneer ik net alleen ben geniet ik volop van alle ruimte en mogelijkheden die zich ontvouwen. Alle tijd voor mezelf, doen wat ik wil en wanneer ik wil, in mijn eigen tempo, heerlijk! Alle voordelen van geen relatie hebben onderschrijf ik volledig – en toch. Ik mis ook dingen. De vanzelfsprekendheid van fysiek contact, van knuffels en kussen. Het gevoel van samen de wereld in, verbondenheid en gezelligheid. De nabijheid in het bespreken van zorgen, ideeën en de dag. Kan ik dit ook vinden zonder een liefdesrelatie te hebben? En wil ik dat dan?

Onenigheid met mijn familieleden maakt dat ik ook daar geen vanzelfsprekendheid meer ervaar. Ik heb me altijd al een beetje een vreemde eend gevoeld en mijn kijk op de wereld wijkt nogal af van die van hen, maar nu voel ik me los van alles en iedereen, terwijl ik zo graag verbinding wil.

de liefde in mij

In het boek van Jacob Slavenburg ‘De verloren Godin’ lees ik een passage die me raakt: “Liefde is inclusief, dus ook met haar schaduwkanten die in de loop van het proces ontstaan. We zijn gewend geraakt om onze ‘buitenkant’ maar te blijven polijsten, in tomeloze eigendunk en waandenkbeelden van hoe we denken dat we zouden moeten zijn of we zouden willen zijn. maar heel diep verscholen is de ‘binnenkant’, die Liefde is. Liefde is niet doen, Liefde is Zijn.”

Vervolgens verdwaalde ik nog even op instagram, waar ik een filmpje zag waar een man uitlegt hoe je altijd alleen jezelf voelt. Als iemand mij aanraakt, voel ik de sensatie van mijn eigen huid, die aangeraakt wordt. Ik voel niet de vingers van de ander. Wanneer er liefde is tussen mij en een ander, voel ik alleen mijn eigen liefde, niet de liefde van een ander. Die liefde, hoe groot en intens en diep die dan is, bevindt zich in mij.

Prachtige concepten, maar voelen doe ik het nauwelijks, hoogstens als een vluchtig moment. Het zijn nog woorden, ideeën die buiten mijzelf bestaan. Hoe kan ik dit ook leven?